Мы беларусы, наша краіна-Беларусь. Народаў і краін у свеце шмат. У Швецыі жывуць шведы, у Польшчы палякі, у Расіі рускія. Кожная краіна,кожны народ адрозніваецца ад іншых: моваю, звычаямі, опраткай, выглядам. Кожны народ і краіна маюць свае знакі. Гэта ГЕРБ і СЦЯГ.

 

 

Гербы і сцягі людзі прыдумалі даўно. Рыцары ў цяжкіх жалезных латах малявалі знакі свайго роду - гербы - на шчытах. А да вострай дзіды (кап’я) прывязвалі кавалачкі тканіны, якія і назвалі сцягамі. Па гербах на шчытах і па каляровых сцягах  ваяры маглі ў гарачым баі пазнаць, дзе свае, а дзе чужынцы. Лічылася, што войска, якое страціла сцяг, пацярпела паразу і пакрылася ганьбай. Таму сцяг бераглі як вока.

Мы, беларусы,адвеку шануем герб Пагоня і бел-чырвона-белы сцяг. Герб Пагоня прыйшоў да нас з даўніх часоў.Срэбны рыцар на кані скача па горадзе і кліча: “Пагоня!Пагоня!”. Гэты кліч азначаў, што на мірную беларускую зямлю напалі чужынцы,і ўсе мужчыны павінны стаць на яе абарону, разбіць ворага і гнаць аж да мяжы. У правай руцэ рыцара меч,у левай -шчыт з залатым крыжам. Шасціканцовы крыж - гэта знак добрага і цёплага Сонца-Ярылы.

 

Падобны да Ярылавага і залаты, з каштоўным каменнем крыж Ефрасіні Полацкай -галоўная святыня беларусаў, якую ад нас у вайну вывезлі ворагі. Сургучную пячаткай з Пагоняй некалі запячатвалі пасланні беларускія вялікія князі. Быў час,калі самым небяспечным ворагам Беларусі стала нямецка-крыжацкае войска. Крыжакі захапілі суседнія краіны і хацелі заваяваць Беларусь.

 

 

Aле беларускія рыцары пад знакам Пагоні ўшчэнт разбілі крыжакоў ля вёскі Грунвальд.

«Усё лятуць і лятуць тыя коні,

Срэбнай збруяй далёка грымяць...

Старадаўняй Літоўскай Пагоні

Не разбіць,не спыніць,не стрымаць!»

Так пісаў пра Літоўскую, гэта значыць старабеларускую,Пагоню вялікі наш паэт Максім Багдановіч.

 

 

Наш сцяг мае тыя ж колеры, што і герб. Так і Трэба па правілах. Пад такімі сцягамі нашыя продкі ваявалі з туркамі ды Масквой паўтысячы гадоў таму.Акрамя трохпалосных,узнімалі і белыя сцягі з чырвоным крыжам святога Юр’я - апекунаі заступніка Беларусі на нябёсах. 

 

Ёсць легенда пра тое, як узнік наш сцяг. Быццам жыў у Беларусі разумны і мужны князь, якога шанаваў народ і баяліся ворагі. Калі ж нападалі чужынцы- смела ішоў у бой, сам ваяваў ды іншымі камандаваў так, што непрыяцель у жаху ўцякаў. Ды неяк у сечы князя паранілі: чужы рыцар мечам рассек яму лоб. Верныя сябры вынеслі князя з поля бітвы і перавязалі рану белым платком.

Але беларускія рыцары, застаўшыся без любімага князя, пачалі адступаць.І тады паранены князь падняўся, зняў павязку з ілба і разгарнуў яе над галавой,быццам сцяг. Прыгожа напісаў пра гэта паэт і спявак Сяржук Сокалаў-Воюш: І тады падняўся князь з зямлі, Белыя павязкі зняў чала. Як штандар,яны ў руках былі, Як прамені зыркага святла. Кроў лягла чырвонай паласойЦераз палатна сляпучы снег-І схапіўся знаў за зброю вой, І чужак заснуў у кургане.

 

 

Разгорнутая белая павязка з чырвонай паласой пасярэдзіне стала знакам мужнасці, стала сцягам, і рыцары зноў пашлі ў бой - і перамаглі. Пад гербам Пагоня змагаліся з расейскім войскам паўстанцы Кастуся Каліноўскага. А цяпер герб Пагоня ўпрыгожвае дзяржаўныя будынкі і залы ўрачыстасцяў. Ён відаць і на дакументах, на грашах, на паштовых марках Беларусі.

У розных краін - розныя гербы і сцягі. Па гербах відаць, якія знакі мужнасці, справядлівасці, магутнасці шануюць у гэтай краіне. Герб Чэхіі - леў, на гербе Швецыі тры залатых кароны, палякі маюць на гербе арла, а на гербе далёкай Аўстраліі бачым кенгуру і страўса. Сцягі вывешваюць і падымаюць на святы. Людзі шануюць сцягі сваіх краінаў. Напрыклад,фіны штораніцы ўзнімаюць над дамамі свой фінскі сцяг - залаты крыж на блакітным палотнішчы. Вельмі любяць свой зорна-паласаты сцяг амерыканцы і нават спяваюць пра яго песні. Украінцы маюць блакітна-жоўты сцяг, рускія - бела-сіне-чырвоны, немцы - чорна-чырвона-жоўты. Для нас, беларусаў, сярод усіх сцягоў найдаражэйшы наш сцяг-бел-чырвона-белы. Ён прыкметны здалёк, ён такі светлы і лёгкі, быццам ляціць у нябёсах.

 

 

Беларусь адвеку шанавалі белы і чырвоны колеры. Белы - колер чысьціні, свабоды і веры, колер спакойнай вады. Можа, мы таму і называемся БЕЛАРУСЫ, што любім гэты колер, любім свабоду і чысьціню. Пра беларускі сцяг кажуць: ён - гронка каліны на белым снезе. А памятаеце, як вышыты нашыя народныя кашулі, вытканы ручнікі? Чырвонымі ніткамі па белым. Чырвоны колер - гэта колер смеласьці ды адвагі, колер палкага агню. Вось і атрымліваецца, што беларускі сцяг як беларуская душа. Беларус - спакойны, мудры, верны слову чалавек, але калі краіна ў бядзе, ён бярэцца за зброю і броніць Бацькаўшчыну.

Беларусы ніколі не забываліся пра свае герб і сцяг. Даўно памінулі часы жорсткіх бітваў. І сёння нашыя знакі нагадваюць нам пра тое, што мы старажытны народ, радуюць вока сваёй прыгажосцю. Непрыяцелі хацелі заневоліць Беларусь, хацелі, каб мы забыліся на ўсё сваё, навязвалі нам выдуманыя гербы і сцягі. Але людзі выходзілі па плошчы і вуліцы з любімым сцягам і роднаю Пагоняй. У верасні 1991 года бел-чырвона-белы сцяг і герб Пагоня зноў сталі дзяржаўнымі знакамі незалежнай Беларусі. Шануйма ж іх! ЖЫВЕ БЕЛАРУСЬ!

 

 

ПIРАМОГА БУДЗЕ З НАМI!